مشاهده و خواندن قرآن و تفکر کردن و عمل کردن و نکته برداری از آن معادل دیدن امام زمان عج و زندگی کردن با آن حضرت در زمان غیبت میباشد
براستی انسان فانی که هنوز اسرارِ جسم و روح ما و جهان آفرینش را نمیدانند و معصوم و بدون اشتباه نیستند و تحتِ تأثیرِ دیگران و منافع و هوا و هوس خود هستند. فقط با علوم تجربی و بدون نیاز به وحی آیا می توانند کلید خوشبختی و راه سعادت را به ما نشان دهند؟؟ خود پیامبران و وحی همواره همچون شتاب دهنده ها باعث پیشرفت علم بوده است. چرا در قاره استرالیا یا آمریکا که پیامبران اولوالعظم در آنجا سکونت نداشته اند قبل از کشف شدن هیچ پیشرفت علمی و هنری نبوده و همچون انسان های اولیه زندگی میکردند؟